'Wat voor mij belangrijk is, is het denkproces zelf. Als ik dat heb, ben ik persoonlijk heel tevreden. Als ik er dan in slaag het op adequate wijze schriftelijk uit te drukken, ben ik weer tevreden. – Nu vraagt u naar het effect. Dit is – als ik ironisch mag zijn – een mannenvraag. Mannen willen altijd zo graag effect hebben; maar ik zie het zogezegd van buitenaf. Wil ik zelf effect hebben? Nee, ik wil het begrijpen. En wanneer andere mensen het begrijpen, in dezelfde zin als ik het begrepen heb – dan geeft me dat een voldaan gevoel, alsof ik thuis kom'.
Citaat van Hannah Arendt uit interview met Gunter Gaus
28 oktober 1964
Op dit blog plaats ik artikelen die ik schrijf tijdens mijn studie Cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit. Dit zijn opdrachten vanuit de studie of artikelen die ik schrijf vanuit eigen interesse. Mijn belangstelling gaat uit naar de maatschappelijke rol en betekenis van erfgoed en kunst, naar herinneringscultuur en processen rondom historische beeldvorming, cultuur en identiteit.
Dit foto-essay met begeleidend theoretisch essay schreef ik als eindopdracht van de cursus Herinneringscultuur, veranderende beelden van de Tweede Wereldoorlog. Ik heb gekozen voor het bijzondere verhaal van twee verzetsmensen: Frieda Belinfante en Willem Arondéus. Zij waren beiden nauw betrokken bij de aanslag op het Bevolkingsregister van Amsterdam.
Dit blog schreef ik voor de cursus Schimmen van het koloniale verleden. De bedoeling was een objectbiografie te schrijven van een kunst- of erfgoedobject. Ik koos ervoor om twee vergelijkbare diorama's van Gerrit Schouten te onderzoeken. Nederlandse musea bezitten een aantal van deze diorama's. In dit artikel bespreek ik twee soortgelijke diorama's die op het moment van schrijven tentoongesteld werden in Amsterdam, de ene in het Rijksmuseum en de andere in het Wereldmuseum. Omdat het diorama in het Rijksmuseum binnen een geheel andere context wordt geëxposeerd als in het Wereldmuseum, is er een interessante vergelijking te maken wat dit met de betekenisvorming van de werken doet.
Dit artikel schreef ik als eindopdracht bij de cursus Historische Beeldvorming van de Open Universiteit. Ik koos het standbeeld van Marthinus Steyn in Deventer. Als kind op de lagere school eind jaren 1970 heb ik met de klas dit beeld schoongemaakt, zoals we meerdere standbeelden in de stad schoonmaakten als project van school. Destijds had ik geen idee wie het was, dus het was erg leuk dit nu te onderzoeken.
Onderstaand adviesrapport schreef ik als eindopdracht voor de cursus 'Kleding spreekt. Mode, cultuur en identiteit'. Voorafgaand aan dit rapport was de opdracht een kledingcultuur te onderzoeken van een (sub)groep in de samenleving. Een paar jaar geleden verhuisde ik naar Kampen en het viel mij op dat er, ook in de koude wintermaanden, veel meiden naar school fietsen gekleed in een (korte) rok. Dit is een straatbeeld dat ik niet ken van andere steden waar ik eerder woonde en ik besloot te onderzoeken tot welke groep in de samenleving zij behoren en of er binnen deze groep sprake is van specifieke kledingvoorschriften. Ik ontdekte dat zij allemaal leerlingen zijn van de reformatorische school in Kampen.
In juni 2023 bezochten de zussen Rachnilda, Ilian en Vastie Markelo het dorp Markelo in Overijssel. De zussen zijn geboren in Suriname en wonen sinds de jaren 1980 in Nederland. Ik sprak met Vastie over hun familienaam. De precieze herkomst van hun achternaam Markelo is onbekend, maar zeker is dat deze verband houdt met de slavernij. De voorouders van Rachnilda, Ilian en Vastie werden gevangen genomen en tot slaaf gemaakt in Afrika. Waarschijnlijk zijn ze vanaf fort Elmina in Ghana via de trans-Atlantische handel in slaafgemaakten uiteindelijk op een plantage in Suriname terecht gekomen. Beroofd van hun leven, beroofd van hun identiteit en naam.
Maak jouw eigen website met JouwWeb